Ο Νίκος Αναστόπουλος μίλησε στο Contra.gr για τη σεζόν (1987-1988) που αντιμετώπισε σαν παίκτης της Αβελίνο τον Ντιέγκο Μαραντόνα.
«Είχα την τύχη να παίξω αντίπαλος του Μαραντόνα σε δύο αγώνες του ιταλικού πρωταθλήματος. Τότε, η τηλεόραση δεν ήταν όπως σήμερα, που δείχνει τα πάντα! Κάθε Κυριακή είχε αφιέρωμα στο καμπιονάτο. Ήταν το ακριβότερο πρωτάθλημα στον κόσμο. Όλοι οι κορυφαίοι παίχτες έπαιζαν σε αυτό. Ο Μαραντόνα, ο Ίαν Ρας, ο Μίκαελ Λάουντρουπ». Για τον πρώτο είναι κατηγορηματικός: «Τέτοιος παίχτης δεν πρόκειται να ξαναβγεί! Βλέπουμε σπουδαίους ποδοσφαιριστές και σήμερα, τον Λιονέλ Μέσι, τον Κριστιάνο Ρονάλντο, αλλά σαν τον Μαραντόνα δύσκολα θα ξαναδούμε. Ήταν εξωπραγματικά αυτά που έκανε. Η Νάπολι ήταν μια μικρομεσαία ομάδα και την έκανε δύο φορές πρωταθλήτρια. Πήρε κύπελλο και ευρωπαϊκό τίτλο! Τον Πελέ δεν τον έχουμε δει ως γενιά, για να συγκρίνουμε. Ωστόσο, οι περισσότεροι συμπαίχτες του Μαραντόνα στην εθνική Αργεντινής ήταν μέτριοι. Είχε τα πάντα ως ποδοσφαιριστής. Ήταν τέλειος. Ήταν απρόβλεπτος, ντριμπλέρ και εκτελεστής. Σπεσιαλίστας στις εκτελέσεις φάουλ. Για ‘μένα ο κορυφαίος όλων. Εκτός συναγωνισμού».
Δύο ήττες είχε η Αβελίνο από τη Νάπολι εκείνη τη σεζόν. «Στην έδρα μας, χάσαμε 0-1 με γκολ του Αντρέα Καρναβάλε στα τελευταία λεπτά και στη Νάπολη ηττηθήκαμε 0-4. Είχε σκοράρει κι ο Μαραντόνα». Όταν πλησίαζε ο αγώνας με τους Ναπολιτάνους «δεν λέγαμε παίζουμε με τη Νάπολι, αλλά παίζουμε με τον Μαραντόνα. Ο προπονητής πάντα έλεγε σε κάποιον να τον επιτηρεί, αλλά ξέραμε ότι θα έβρισκε τον τρόπο και τη στιγμή για το γκολ!».
Ο Μαραντόνα δεν κυκλοφορούσε στη Νάπολη
Η Αβελίνο είναι κι αυτή ομάδα του Νότου, μια «γειτονιά» με τη Νάπολι. Ο Αναστόπουλος έζησε από πρώτο χέρι την «παράνοια» των Ναπολιτάνων -που βάφτιζαν τα νεογέννητα παιδιά τους Ντιέγκο- για το δικό τους Αργεντινό Θεό! «Στην Ιταλία, το ρεπό των παιχτών ήταν -και είναι- συνήθως τις Δευτέρες. Εμείς, είχαμε σχεδόν κάθε Δευτέρα ρεπό. Πήγαινα συνέχεια στη Νάπολη. Είναι 20 λεπτά δρόμος με το αυτοκίνητο. Σκέψου κεντρικούς δρόμους, όπως η δική μας Πανεπιστημίου, η Κηφισίας γεμάτη με σημαίες με το πρόσωπο του Μαραντόνα, στα μπαλκόνια και στα παράθυρα. Παντού. Όπου κι αν κοίταζες έβλεπες τον Μαραντόνα. Σε ποτήρια, φλυτζάνια του καφέ, ρούχα. Σε ό,τι μπορείς να φανταστείς είχαν πάνω την εικόνα του. Ο ίδιος δεν κυκλοφορούσε στην πόλη. Δεν ήταν εύκολο. Από την προπόνηση πήγαινε απ’ ευθείας στο σπίτι του. Τα κανάλια έπαιζαν συνέχεια τον Μαραντόνα. Γινόταν χαμός».
Ο Ντιεγκίτο ήταν κινούμενη αυτοπεποίθηση. Ήξερε τι μπορεί να κάνει, πόσο μπορεί να πληγώσει τον αντίπαλό του και πόσο ψηλά μπορεί να σηκώσει την ομάδα του. «Όλοι ξέρουμε ποιοι είμαστε», επεσήμανε ο «Αναστό» και θυμήθηκε τη φορά που ο Αργεντινός είχε εξαγριώσει τους οπαδούς της Βερόνα. «Κάθε περιοχή στην Ιταλία έχει το δικό της κανάλι. Ήταν Παρασκευή, πριν από έναν αγώνα της Νάπολι με τη Βερόνα. Έβλεπα τηλεόραση. Είπε στο κανάλι της Νάπολης ‘θα τους νικήσω μόνος μου! Θα βάλω δυο γκολ’. Οι οπαδοί της Βερόνα εξαγριώθηκαν με τις δηλώσεις του και έλεγαν διάφορα. Η Νάπολι νίκησε 4-1, ο Μαραντόνα σκόραρε». Δεν έκρυψε την ικανοποίησή του για το γεγονός ότι ο Ντιέγκο περπάτησε στο «Γεώργιος Καραϊσκάκης» ως μέλος του Ολυμπιακού, φορώντας την ερυθρόλευκη φανέλα. «Σπουδαία στιγμή. Όμως, δεν ήμουν εκεί. Επειδή, ήμουν σε άλλη ομάδα, τότε».
