«Η κυβέρνηση θα κριθεί από το έργο της», σύμφωνα με τη φράση-κλισέ, που περιέχει μια αφόρητη κοινοτοπία (αλλιώς «μπακαλιάρος»). Εμ, από τι κριθεί; Από τις γραβάτες των υπουργών και τα συνολάκια των κυριών τους;
Όμως, μέχρι να δούμε έργο, υπάρχουν κι άλλα κριτήρια. Ένα από αυτά είναι όσα είχε πει ως αντιπολίτευση το κόμμα που έγινε κυβέρνηση. Ένα άλλο είναι τα πρόσωπα που επελέγησαν για να κάνουν τη δουλειά: από πού προέρχονται, τι σηματοδοτούν και τα σχετικά. Με βάση αυτά τα κριτήρια, υπάρχουν δυο-τρία πράγματα στα οποία ο νέος πρωθυπουργός δεν ξεκίνησε καλά.
Πρώτον, η υπόσχεση ότι θα συγκροτήσει «σφικτό» κυβερνητικό σχήμα πήγε περίπατο. Έχει 50 υπουργούς και υφυπουργούς. Μια μικρή σύγκριση: ο αντίστοιχος αριθμός της προηγούμενης κυβέρνησης της ΝΔ(Σαμαρά) ήταν 47. Το ζήτημα αυτό δεν είναι ιδιαίτερα σημαντικό, ωστόσο η πρώτη πράξη ασυνέπειας του κ. Μητσοτάκη έχει καταγραφεί.
Δεύτερον, ο κ. Μητσοτάκης συνέχισε μια κακή παράδοση, που έχει σχέση με την υπουργοποίηση ανώτατων δικαστών αμέσως μετά τη λήξη της θητείας τους. Η αρχή είχε γίνει το 2012, όταν ο τότε ανώτατος δικαστής Χαράλαμπος Αθανασίου έγινε βουλευτής της ΝΔ και αμέσως μετά υπουργός(και Δικαιοσύνης).Η παράδοση συνεχίστηκε επί ΣΥΡΙΖΑ, όταν η τότε πρόεδρος του Αρείου Πάγου Βασιλική Θάνου, αμέσως μετά τη λήξη της θητείας της διορίστηκε επικεφαλής του Νομικού Γραφείου του πρωθυπουργού (Αλέξη Τσίπρα) και αργότερα πρόεδρος της Επιτροπής Ανταγωνισμού. Η ΝΔ είχε αντιδράσει και στις δύο περιπτώσεις, κάνοντας λόγο για «μαύρη σελίδα για τη δημοκρατία μας»!
Τώρα ο κ. Μητσοτάκης ορίζει υφυπουργό Δικαιοσύνης τον αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου Δημήτρη Κράνη, αμέσως μετά τη λήξη της θητείας του(30 Ιουνίου). Πράξη ασυνέπειας δεύτερη για το νέο πρωθυπουργό( ο μόνος που δεν δικαιούται να αντιδρά είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, διότι έκανε ακριβώς τα ίδια).
Τρίτον, ο κ. Μητσοτάκης όρισε μέλη της κυβέρνησής του στελέχη εταιρειών, εγχωρίων και πολυεθνικών. Και γενικό κουμάντο στο συντονισμό του κυβερνητικού έργου θα κάνει ο μέχρι πρότινος γενικός διευθυντής του Συνδέσμου Ελληνικών Βιομηχανιών. Ανεξάρτητα από τα πρόσωπα, οι επιλογές αυτές δείχνουν μια αντίληψη και μια κατεύθυνση. Όμως, η κυβέρνηση δεν είναι επιχείρηση και ο πρωθυπουργός δεν είναι διευθύνων σύμβουλος, εκτός αν κάποιοι τo βλέπουν έτσι. Το δε πλήθος των εξωκοινοβουλευτικών μελών της, τα οποία(μπορεί να αισθάνονται ότι) δεν λογοδοτούν, δεν δείχνει καλή αντίληψη για τη σχέση λαϊκής ετυμηγορίας-εκτελεστικής εξουσίας-λογοδοσίας.
Αν «η αρχή είναι το ήμισυ του παντός», όπως λέει ο Πλάτων, Αυτές οι πρώτες επιλογές του νέου πρωθυπουργού δεν προϊδεάζουν θετικά για τις επόμενες. Και αυτό έχει τη σημασία του ειδικά για όσους πιστεύουν στην αρχαιοελληνική ρήση «η αρχή είναι το ήμισυ του παντός».
ΥΓ:Η τοποθέτηση στην κυβέρνηση δύο προσώπων από άλλο κόμμα (Χρυσοχοίδης, υπουργός του ΠΑΣΟΚ επί όλων των προέδρων και Πιερακάκης, υψηλή κομματική θέση στο ΠΑΣΟΚ επί Ευ. Βενιζέλου) δεν αποτελεί αφορμή ψόγου για τον κ. Μητσοτάκη. Οι ίδιοι είναι εκτεθειμένοι. Από κήρυκες του σοσιαλισμού κατέληξαν υπηρέτες του φιλελευθερισμού (παλαιού ή νέου). Φαίνεται ότι «η εξουσία είναι το υπέρτατο αφροδισιακό», όπως έχει πει ο Χένρι Κίσινγκερ…
news247.gr
