Συνέντευξη Μιχάλη Φασουλή: “Ας πάρει το πρωτάθλημα όποιος θέλει, εμάς μας νοιάζει μόνο ο Πάμισος…”! (photos)

Ο Σωτήρης Γεωργούντζος, λίγες πια μέρες, ώρες αν θέλετε, πριν την “μεγάλη” μάχη  του Παμίσου με τη Μαύρη Θύελλα, βρήκε και “ανέκρινε” τον προπονητή των “πρασίνων” της Μεσσήνης, τον ηρωικό, ικανότατο , αλλά και αντιδημοσιογραφικό, Μιχάλη Φασουλή, μιλάνε για όλους και για όλα, δείχνει να τον “κολλά στον τοίχο”, όμως αυτός προσπαθεί και… μάλλον, ενίοτε, λίγο του ξεφεύγει!

Ξεκινάνε λοιπόν:

Και μόνο που έχει βρει, ανακαλύψει και προωθήσει, με προσωπικό του κόστος και αγώνα, στα πρώτα ποδοσφαιρικά του βήματα στη Μεσσηνία, τον τεράστιο Σωκράτη Παπασταθόπουλο, αρκεί νομίζουμε να μπει στο… πάνθεον, τουλάχιστον των  Μεσσήνιων, προπονητών και βέβαια και μόνο κατ’ αυτόν τον τρόπο, η προσφορά του σε ολόκληρο το ελληνικό ποδόσφαιρο, είναι μεγάλη και ανεκτίμητη.

Ως προπονητής, πέρα της μεγάλης του αξίας και γνώσης, είναι αρκετά θα λέγαμε “περίεργος” , αντισυμβατικός, ανεξάρτητος, δεν μπαίνει σε καλούπια και “συστήματα”, ένας… φτωχός,  μοναχικός και μόνος κάου μπόυς  της ερασιτεχνικής “στρογγυλής θεάς”, πάντα μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας,  ένας δάσκαλος της μπάλας, αποφεύγει όπως ο διάβολος το λιβάνι τις συνεντεύξεις και τους… δημοσιογράφους!

Επειδή όμως δηλώνει ατρόμητος, αλλά και… αδιαφορεί για την “άγνοια κινδύνου” που εκ καταβολής τον διακατέχει, σήμερα έρχεται από μόνος του σχεδόν, κυριολεκτικά “στο στόμα του λύκου”, μην έχοντας, όπως μας λέει, να φοβηθεί τίποτα και κανέναν, καθότι: “Φίλε Σωτήρη, καθαρός ουρανός, αστραπές δεν φοβάται, που λέει και ο λαός μας…” (χαμόγελα).

• Πάνω απ’ όλα φίλος του Σωκράτη (Παπασταθόπουλου), έτσι κόουτς;

“Ο Σωκράτης ήταν, είναι και θα μείνει για πάντα φίλος μου. Είναι ένα εξαιρετικό παιδί, έμεινε ίδιο και απαράλλακτο, έτσι όπως τον ήξερα, όπως τον γνώρισα, όπως τον θυμάμαι από μικρό παιδάκι, 11 και 12 ετών όταν τον πήρα από τον στίβο, εκεί όπου είδα ένα πραγματικό τανκς, να σαρώνει τα πάντα και ξεκινήσαμε από τις Μικτές ομάδες, αν και ήταν πολύ μικρός και απαγορευόταν να βγάλει δελτίο τότε και στα παιδικά της Χώρας, όπου πηγαίναμε μαζί για προπόνηση κάθε μέρα. Μετά στον Αίαντα Καλαμάτας και μάλιστα, πριν πάει στο  Πεταλίδι, ήταν να υπογράψουμε στο χωριό σου το Αρφαρά και στον Αστέρα, όμως κάτι έγινε τελικά και έτσι πήγαμε στον Απόλλωνα Πεταλιδίου, που επίσης διέθετε φυσικό χλοοτάπητα. Είχαμε, δε, πάει μιλήσει και με τον Παναθηναϊκό στην Παιανία, θυμάμαι πως πήγαμε και εκεί μαζί, όμως οι Σιούλας και ο Βλάχος, μας ζήταγαν να υπογράψουμε κάτι περίεργα πράγματα και φυσικά εγώ δεν δέχτηκα, τον πήρα αμέσως και φύγαμε… τρέχοντας. Και η συνέχεια και η πορεία του Σωκράτη είναι βέβαια η γνωστή…”.

• Πάμε τώρα στον Πάμισο. Πως πείστηκες εσύ και είπες το “ναι” και ανέβηκες πάνω σε ένα καράβι που είχε σχεδόν βουλιάξει…;

“Έτσι είναι εγώ. Έτσι ήμουν και θα είμαι σε όλη μου την ζωή στο ποδόσφαιρο. Δεν λογαριάζω κινδύνους, δυσκολίες τίποτα. Μου αρέσουν απεναντίας τα δύσκολα, τα πολύ  δύσκολα. Άλλωστε εκεί φαίνεται ένας προπονητής, μια ομάδα, μία διοίκηση, ένας ολόκληρος σύλλογος και η αγάπη σου για αυτόν. Ούτε να ζητάς εγγυήσεις, ασφάλεια, συμβόλαια, σιγουριά, πολλά λεφτά, παικταράδες, τίποτα. Πέφτεις κατ’ ευθείαν στα βαθιά, στα δύσκολα, παλεύεις και δείχνεις  εκεί την αξία σου…”.

• Την Κυριακή υπάρχει το τοπικό ντέρμπι με την Καλαμάτα…

“Ένα ματς όπως τα άλλα και αυτό για εμάς. Έχουμε μείνει 13 με 14 παίκτες, μέσα σε αυτούς και οι τρεις τερματοφύλακές μας. Δεν πειράζει. Τα παιδιά θα τα δώσουν πάλι όλα, για την τιμή, την αξιοπρέπειά μας και την φανέλα της ομάδα μας, του ιστορικού Παμίσου”.

• Ναι, αλλά είχατε δηλώσει πως θα “κρατήσετε” παίκτες με Ασπρόπυργο για να παίξουν κανονικά με τη Μαύρη Θύελλα…

“Ναι και που είναι το πρόβλημα; Οι παίκτες μου όλοι, αυτοί που μας απέμειναν δηλαδή, θέλουν να αγωνιστούν με τη Μαύρη Θύελλα.  Όλο το νησί αυτό θέλει καθώς είναι τοπικό ντέρμπι, χωρίς να σημαίνει κάτι άλλο περισσότερο. Έτσι λοιπόν, δύο από αυτούς, συμπλήρωσαν 4 κίτρινες κάρτες, δεν αγωνίστηκαν με τον Ασπρόπυργο και θα παίξουν την Κυριακή στη Μεσσήνη με την Καλαμάτα, σε ένα ματς γιορτή για το μεσσηνιακό μας ποδόσφαιρο”.

• Ως Πάμισος, ποια ομάδα θέλετε, θέλεις εσύ προσωπικά να πάρει φέτος το πρωτάθλημα στον 8ο όμιλο της Γ’ Εθνικής;

“Εμείς και εγώ προσωπικά θέλω να νικάει μόνο ο Πάμισος και ας πάρει το πρωτάθλημα όποιες θέλει. Αν είναι καλύτερη η Καλαμάτα, να το πάρει η Καλαμάτα που είναι και δική μας  ομάδα, ακόμη καλύτερα. Αλλιώς ας το πάρει ο Ασπρόπυργος, ο Παναργειακός, όποιος να ναι.  Αφού ο Πάμισος δεν μπορεί…”.

• Πως τον είδες τον Ασπρόπυργο την περασμένη Κυριακή στο αναμεταξύ σας παιχνίδι;

“Κοίτα να δεις. Το είπα και στον Βαζάκα αυτό μετά το τέλος του αγώνα. Έχει παικταράδες και μεγάλο βάθος ως ομάδα – επίσης γηπεδάρα τέλεια, ντρέπεσαι να μπεις και να πατήσεις μέσα, αποδυτήρια, εγκαταστάσεις τρομερές – όμως αφού μπόρεσε και έφαγε από αυτόν τον Πάμισο, μέσα στο γήπεδό του 2-3 αντεπιθέσεις στην κόντρα πολύ δύσκολες στην αρχή του αγώνα, νομίζω πως εκεί έχει ένα πρόβλημα. Πιστεύω πως είναι πολύ καλή ομάδα, ομαδάρα πραγματικά, ίσως και το φαβορί για άνοδο, όμως αν δεχθεί πρώτη γκολ , θα δυσκολευτεί να το γυρίσει το παιχνίδι και να ανατρέψει το αποτέλεσμα. Αυτό είδα και νομίζω εγώ…”.

• Για τη Μαύρη Θύελλα; Η απρόσμενη ήττα από την Μάνη θα της κάνει καλό ή κακό;

“Και η Καλαμάτα έχει τα υπέρ και τα κατά της ως ομάδα. Πίσω είναι πολύ δυνατή, μπροστά  έχει ένα θέμα, αλλά πιστεύω θα το λύσει. Η ήττα από την Μάνη θα της κάνει καλό θεωρώ, καθώς θα την προσγειώσει και θα  γίνει πιο προσεκτική στη συνέχεια…”.

• Για τον Παναργειακό τι ξέρεις;

“Πολύ καλή και έμπειρη ομάδα και αυτή. Στα αναμεταξύ τους παιχνίδια θα κριθεί ο τίτλος. Θεωρώ πως στην πορεία να ανέβουν το Ύπατο και η Πελλάνα, καθώς αδικούνται αυτές οι δύο ομάδες βαθμολογικά, καθώς έχουν ρίξει πολύ χρήμα και με ακριβούς παίκτες αμφότερες…”.

• Την Κυριακή στο νησί κόουτς τι θα γίνει; Φοβάσαι μήπως πολλά γκολ; Την αλήθεια θέλω…

“Ο Μιχάλης Φασουλής και ο μεγάλος Πάμισος ποτέ δεν φοβήθηκαν τίποτα και κανέναν. Ο σύλλογος αποτελείται πλέον από ήρωες, όπως εδώ πολύ σωστά μας έχεις χαρακτηρίσει, ποδοσφαιριστές, διοικούντες, προπονητές και φιλάθλους. Παίζουμε κάθε Κυριακή πια για την τιμή, το όνομα και την ιστορία μας. Είμαστε περήφανοι που φοράμε την φανέλα, την φόρμα με το σήμα αυτής της μεγάλης ομάδας και τούτο δεν αλλάζει ποτέ, ότι και να γίνει… Να έρθει ο κόσμος στο γήπεδο όμως, να στηρίξει τα παιδιά και να κόψουμε και εμείς κανένα… εισιτήριο παραπάνω μπας και στο τέλος της ημέρας μείνει τίποτα και για εμάς”! (νέα χαμόγελα)