Τί είδα με Κηφισιά: Ξανά – μανά με τα… Χανιά!

Δεν έχω τίποτα προσωπικό με τη συμπαθή ομάδα των Χανίων, αλλά φάε πάλι σκατά στη Β΄ Εθνική. Ξενέρωσε όλη η Καλαμάτα…
Ραντεβού με την ιστορία είχε η Μαύρη Θύελλα, αλλά πήγε στο ραντεβού με λυμένα κορδόνια.

Δεν μπήκε ποτέ στο γήπεδο με πάθος και ψυχή, οι παίκτες της άνευροι, οι γραμμές της ασύνδετες, το αγωνιστικό πλάνο που είδαμε ήταν… κλεφτοπόλεμος, η τεχνική ηγεσία δεν φρόντισε να καλύψει πλήρως τα κενά στη μεσαία γραμμή, συνέπεια αυτού ήταν η Κηφισιά να έχει περισσότερη ώρα τη μπάλα στα πόδια και να κάνει παιχνίδι, η Μαύρη Θύελλα έχασε το κέντρο, έπαιξε με τη φωτιά και κάηκε, δεχόμενη γκολ “μαχαιριά” στις καθυστερήσεις.
Δεν ήταν η ομάδα που έφτασε μέχρι εδώ και είδαμε σε προηγούμενα παιχνίδια. Η ομάδα που έπαιζε κυρίαρχο ποδόσφαιρο, δημιουργούσε φάσεις. Αυτή την ομάδα ο Σπανός, οι συνεργάτες του και φυσικά οι παίκτες την κρίσιμη ώρα δεν την παρουσίασαν, είδαμε μια Καλαμάτα κατώτερη των συνθηκών και των περιστάσεων.
Για να ανέβεις στη SL1 φέτος από το νότιο όμιλο, έπρεπε τελικά να κερδίσεις την Κηφισιά. Η Μαύρη Θύελλα, δεν το έκανε ποτέ. Της αρκούσε και η ισοπαλία χθες στον τελικό των τελικών, αλλά στα τελευταία λεπτά της αναμέτρησης όπου η ομάδα του Λέτο, έδειχνε να έχει τελειώσει, δε φρόντισε να θωρακίσει την άμυνά της και να πάρει έτσι το “Χ” το οποίο θα έστελνε τον κόσμο στην πλατεία και θα έσβηνε την κακή εμφάνιση.
… Μοιραία ήρθε η φάση – σοκ του 92΄που ο Ουές “κολλάει” (δυστυχώς ο πολύ καλός μέχρι εκείνο το σημείο Ουές) δεν κόβει έγκαιρα τον Παντελίδη, τον αφήνει ανενόχλητο να μπει στα καρέ και να κάνει τη ζημιά. Ζημιά εκατομμυρίων για την Π.Α.Ε. Μια φάση όλη χρονιά… Κρίμα…
Η Κηφισιά δεν έδειξε τίποτα φοβερά πράγματα, έπαιξε το παιχνίδι της, ο Λέτο πιστώνεται δικαιολογημένα μια τεράστια επιτυχία, έκανε τις κινήσεις που φρέσκαραν έγκαιρα την ομάδα του, την κράτησε ενεργή στο τερέν, χωρίς όμως φάσεις, εκεί που έδειχνε να καταθέτει τα όπλα βρήκε πορτοφόλι σε μια στιγμή ανασταλτικής ολιγωρίας των γηπεδούχων. Ο πάγκος της Κηφισιάς, δεν έκατσε κάτω και λύσσαξε όλο το 90λεπτο.
Αμυντικά πάντως η Καλαμάτα στάθηκε γενικά καλά, ήταν η καλή της γραμμή στο παιχνίδι. Στα τελευταία λεπτά όμως έπρεπε να στήσει… λεωφορείο. Μεσοεπιθετικά δεν… κατέβηκε. Ο Σπανός εμπιστεύτηκε τους παίκτες που τον έφεραν έως εδώ, αλλά δεν πήρε τα ρίσκα βλέποντας την εικόνα τους στον αγωνιστικό χώρο, όπως έχει κάνει σε άλλα παιχνίδια φέρνοντας αποτελέσματα και ανατροπές. Ο Μπαράλες μπορούσε να παίξει έστω και 10 λεπτά, ποιος πήδαγε για κεφαλιά στο τέλος;
Οι “μελανόλευκοι” υστέρησαν στο κομμάτι της δύναμης και της ενέργειας, οι αντίπαλοι πήγαιναν πιο δυνατά στη μπάλα, επικράτησαν στις περισσότερες μονομαχίες, κάτω και στον “αέρα”, οι παίκτες έχουν ευθύνη γι’ αυτό, εμφάνισαν αδικαιολόγητο άγχος, έδειξαν να μην ήταν προετοιμασμένοι κατάλληλα για τις συνθήκες ενός τέτοιου παιχνιδιού.
Δεν ξέρω αν η ομάδα “πλήρωσε” τη σιγουριά του… “ανεβήκαμε” που κυριαρχεί σαν αίσθηση στην πόλη εδώ και εβδομάδες, από την πρώτη άφιξη του προέδρου Γ. Πρασσά στην Καλαμάτα με τη λήξη της κανονικής σεζόν. Αν επαναπαύτηκε στη σιγουριά των δυο αποτελεσμάτων, ή αν τελικά αποτελεί κατάρα για αυτή την ομάδα όταν γεμίζει το γήπεδο ο κόσμος να φεύγει απογοητευμένος. Η χθεσινή Μαύρη Θύελλα δεν έβαλε ποτέ στο παιχνίδι τον κόσμο που είχε γενικά άψογη στάση… Ήταν ο τρόπος που ήρθε η ήττα. Για πέντε λεπτά αν κράταγε η ομάδα τώρα θα μιλούσαμε αλλιώς.
Έγιναν λάθη και αστοχίες μαζεμένες, που σε άλλα παιχνίδια δεν είχαν γίνει. Η χειρότερη εικόνα της Καλαμάτας συνολικά επί ημερών Σπανού, παρουσιάστηκε σκιά του εαυτού της και της προσπάθειάς της… Μήπως οι προσδοκίες τελικά ήταν παραπάνω από το ταβάνι αυτής της ομάδας; Η προσπάθεια που έγινε δε μηδενίζεται. Την κρίσιμη ώρα όμως η εικόνα της Καλαμάτας δεν ήταν η ανάλογη και οι ευθύνες στο ποδόσφαιρο εκ των πραγμάτων βαραίνουν τον προπονητή. Όφειλαν ωστόσο και οι παίκτες απέναντι στον κόσμο, τα συμβόλαιά τους, τον Πρασσά να δείξουν άλλο πρόσωπο.
ΚΟΤΣΑΡΗΣ: Πολύ καλός, σταθερός, στην κλειστή του δεξιά γωνία στο γκολ αυτή τη φορά δεν πρόλαβε να αντιδράσει
ΟΥΕΣ: Πολύ καλός, αλλά μοιραίος στην αντίδρασή του στη φάση του γκολ.
ΒΑΛΕΡΙΑΝΟΣ: Σταθερός σε όλο το 90λεπτο
ΣΤΡΟΥΓΓΗΣ: Αν και έκανε λάθη περισσότερα από κάθε άλλη φορά, ήταν θετικός, επιχειρούσε να βγάλει και την ομάδα, ιδίως στο α΄ μέρος από την άμυνά της, βλέποντας το κέντρο να μη δημιουργεί…
ΜΠΑΚΑΓΙΟΚΟ: Συνελήφθη σε κανά δυο φάσεις εκτός θέσης, αλλά γενικά και αυτός καλός και στους διακριθέντες.
ΚΑΤΑΛΝΤΙ: Έτρεξε, μηχανάκι, πολύ δουλειά, ότι γινόταν στον άξονα ήταν από τον Αργεντίνο, αλλά ήταν μόνος…
ΜΕΧΙΑ: Δεν πρόσφερε, μηδαμινή βοήθεια, ήταν στους παίκτες που η ομάδα πόνταρε να κάνουν τη διαφορά… αλλά ήταν αρνητικός.
ΝΤΙΓΚΙΝΙ: Μια ακόμη μετριότατη, έως ανύπαρκτη παρουσία για το Γάλλο στα κρίσιμα παιχνίδια των play – offs. Δεν πήρε ποτέ πρωτοβουλίες στο ματς.
ΠΑΜΛΙΔΗΣ: Πέρασε σχεδόν απαρατήρητος
ΜΟΡΣΕΪ: Λίγα πράγματα και αυτός, παρά τις ευκαιρίες που του δημιουργήθηκαν να εκτελέσει για μια ακόμη φορά τα τελειώματά του ήταν χωρίς δύναμη.
ΜΟΡΕΪΡΑ: Προσπάθησε, το πάλεψε, με κούρσες, ο μόνος που διακρίθηκε από την μεσοεπιθετική γραμμή.
ΜΟΥΣΤΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Μπήκε στο 65΄ να κλείσει τρύπες στο χώρο του κέντρου, καλός
ΝΙΛΙ: Μπήκε στο 67΄ και αυτός στον άξονα σε γενικές γραμμές μέτρια πράγματα
ΓΡΙΒΑΣ: Μπήκε στο 85΄, έμεινε στη συμμετοχή…