«Πρέπει να γεμίσουμε τα μάτια μας και τα αφτιά μας, με πράγματα που είναι η αρχή ενός μεγάλου ονείρου»
Το «Στάλκερ», το αριστούργημα του Αντρέι Ταρκόφσκι προβλήθηκε πριν 40 χρόνια περίπου, στις 13 Μαΐου 1980 στις Κάννες (Ειδικό Βραβείο Οικουμενικής Επιτροπής).
Το «Στάλκερ» συνεχίζει και συμπληρώνει τις φιλοσοφικές και μεταφυσικές αναζητήσεις του «Σολάρις» στην περίφημη φανταστική Ζώνη, μια αυστηρά φρουρούμενη περιοχή υψηλής ενέργειας όπου όλοι οι γνωστοί φυσικοί νόμοι έχουν αλλοιωθεί ή ανατραπεί και στην οποία ο οδηγός του τίτλου αναλαμβάνει να οδηγήσει έναν συγγραφέα και έναν καθηγητή με τελικό προορισμό το ουτοπικό δωμάτιο όπου όλες οι επιθυμίες μπορούν να πραγματοποιηθούν.
Είκοσι χρόνια πριν ένα αντικείμενο κατέστρεψε πέφτοντας μια επαρχιακή Ρωσική πόλη και αυτοί που αργότερα πήγαν κοντά στον τόπο της συντριβής – γνωστό πλέον ως Η Ζώνη – εξαφανίστηκαν. Η πρόσβαση είναι αυστηρά περιορισμένη, αλλά οι απέξω μπορούν ακόμη να μπουν μέσα με τη βοήθεια ενός “stalker”. Εντός της Ζώνης βρίσκεται Το Δωμάτιο, μέσα στο οποίο κάθε κρυφή ευχή πραγματοποιείται. Βασισμένο στη νουβέλα “Roadside Picnic” των αδερφών Στρουγκάτσκι, το “Stalker” είναι ένα οπτικά εκπληκτικό και φιλοσοφικά προκλητικό υπερθέαμα σχετικά με τα όρια της γνώσης – της προσωπικής, επιστημονικής και πνευματική.
Μοιρασμένη χρωματικά ανάμεσα στη σέπια και το έγχρωμο, και με το υγρό στοιχείο να βρίσκεται πανταχού παρών, το υπνωτικό αυτό βύθισμα στις έσχατες περιοχές του ανθρώπινου μυαλού, συνειδητού και ασυνειδήτου, αποτέλεσε μια από τις πιο περιπετειώδεις παραγωγές του Ταρκόφσκι, με κομμάτια της να έχουν γυριστεί ως και τρεις φορές εξαιτίας προβλημάτων στο στοκ του φιλμ, δημιουργικών συγκρούσεων και βέβαια της τελειομανίας του σκηνοθέτη – το «Στάλκερ» αποτελεί την αποθέωση της ευρηματικότητας.
Μια ταινία επιστημονικής φαντασίας φτιαγμένη χωρίς σχεδόν τίποτε το τεχνητό και με ελάχιστα εφέ, ένας ονειρικός, υπερβατικός κόσμος χτισμένος από τα υλικά της πραγματικότητας φιλτραρισμένα μέσα από τη ματιά ενός αληθινά οραματιστή δημιουργού. Το «Στάλκερ» προβλήθηκε σαν σήμερα 13 Μαΐου 1980 στις Κάννες, αποσπώντας το Βραβείο της Οικουμενικής Επιτροπής, ενώ η περίφημη Criterion συμπεριέλαβε το φιλμ στην ταινιοθήκη της σε μία νέα, εκθαμβωτική επεξεργασία πριν δυο χρόνια, αποτυπώνοντας στα σχεδόν 142 πλάνα της, την αγνή, ανθρώπινη καλλιτεχνική ιδιοφυΐα.
