Η παρουσία του Νίκου Γκάλη σφράγισε τα τρία Final Four του Άρη, μεταξύ 1988-90. Όμως στη συνέχεια, όταν έφυγε ο «γκάγκστερ», αναδείχτηκε ο τουρκοφάγος Άρης.
Και τα δύο ευρωπαϊκά κύπελλα των κίτρινων, ήρθαν ύστερα από νίκες επί τουρκικών ομάδων. Το πρώτο, το 1993, στον άκρως επεισοδιακό τελικό του Τορίνο, στο Κύπελλο Κυπελλούχων, όπου ο Άρης ύστερα από πολύ ξύλο (εκατέρωθεν) και λίγο μπάσκετ, κέρδισε την Εφές Πίλσεν με 50-48. Το 1997, χωρίς πλέον ούτε τον Γιαννάκη, αλλά με τον Σούμποτιτς στον πάγκο, κέρδισε το Κύπελλο Κόρατς, με μία απίστευτη ανατροπή.
Προηγήθηκε η ήττα μέσα στο Αλεξάνδρειο από την Τόφας Μπούρσα, στον πρώτο τελικό, με το ευρύ 66-77, που προκάλεσε αποδοκιμασίες και επεισόδια. Όμως λίγες μέρες αργότερα, στις 3 Απριλίου, ο Άρης έγραψε το απόλυτο έπος, κερδίζοντας μέσα στην Προύσα με το ανεπανάληπτο 70-88:
