Γεννημένος το 1954 στο μαιευτήριο Έλενα στους Αμπελόκηπους Αθηνών από γονείς Μεσσήνιους (Μελιγαλά η μητέρα και Μερόπη ο πατέρας),μεγάλωσα και ανδρειώθηκα στην Αθήνα.
Πήγα Δημοτικό στη Νέα Φιλαδέλφεια και είχα δάσκαλο τον ήρωα του Αλβανικού Έπους τον κύριο Σαμέλη (επίσης Μεσσηνιακής καταγωγής από τα Κρεμμύδια). Γυμνάσιο πήγα στην Κυψέλη στο 8ο, οδός Νικοπόλεως. Κατέληξα στον Ήφαιστο Τεχνική Σχολή στην οδό Τσίλερ 3 στα Κάτω Πατήσια, όπου αποφοίτησα με το δίπλωμα του μηχανοτεχνίτη.
Στη Μεσσηνία πήρα την ειδικότητα από το Υπουργείο Συγκοινωνιών, Μηχανολόγος -Τεχνολόγος εξαερωτήρων(καρμπυλατέρ). Η κάρτα μου έλεγε ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ. Στην Αθήνα (Πευκάκια- Νέα Ιωνία) έβγαλα 8 βοηθούς, στην Καλαμάτα (Ασπρόχωμα) άλλους δυο, τον Μάκη Μπερσή κα τον Κώστα τον Μαλικούρτη.
Πήρα σύνταξη από το ΤΕΒΕ 1350 ευρώ, ο Βενιζέλος και ο Σαμαράς μου τα έκαναν 980 ευρώ.
Όλα αυτά τα χρόνια από τη γέννηση μου μέχρι τώρα, ήτοι 70 χρόνια το χόμπυ μου, η αγάπη μου, η τρέλα μου ήταν ο βασιλιάς των σπορ το ποδόσφαιρο.
Όμως ερασιτέχνης πάντα ήμουν και είμαι υπερήφανος για αυτό διότι διαλαλούσα και ακόμα επιμένω λέγοντας… ΜΕ ΚΑΜΙΑ ΔΙΟΙΚΗΣΗ μόνο με την ΟΜΑΔΑ!
Πρωτοπήγα σαν παίκτης 12 ετών στις ακαδημίες του ΠΑΟ (τότε ιδρύθηκε η θύρα-13), προπονητής ο κυρ Γιάννης ο Μανωλάς ο οποίος κατέκτησε το πρωτάθλημα δευτερο-πρωταθλητής της Ευρώπης, χάνοντας στον τελικό από την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ με 2-1 στην Ιταλία.
Τότε έφερε στην λέσχη του ΠΑΟ πρώτα το κύπελλο ήθους και δεύτερο το κύπελλο του πρώτου σκόρερ του τουρνουά του μικρού Σάμιου (ο οποίος κατέληξε στον Ατρόμητο Αθηνών). Είχε βάλει από την τσέπη του στο ταξίδι αυτό 150.000 δραχμές!
Όταν γύρισε είπε του καπετάνιου (Βαρδινογιάννη):
-Πρόεδρε βγήκαμε 2οι στην Ευρώπη!
-Ωχ καημένε Γιάννη για τους μικρούς μου λες…οι μεγάλοι τι κάνουν?
Ο κυρ Γιάννης (Μανωλάς) στεναχωρήθηκε στα μέγιστα και παραιτήθηκε καταλήγοντας προπονητής στο Δερβένι ( α τοπικό Κορινθίας).
Προχθές καταρρίφθηκε το ρεκόρ του από τους μικρούς του ΟΣΦΠ, οι οποίοι συνέτριψαν στην κυριολεξία τη Βασίλισσα Ιταλίας Μίλαν με σκορ 3-0! (αλλά επίσης καμιά αναφορά από τους μεγάλους..!!).
Μετά πήγα στη β ομάδα του Απόλλωνα με προπονητή το Γιώργο Καμάρα. Επίσης τον κύριο Γεωργόπουλο και τον κύριο Πασσά. Ο Απόλλων με έδωσε μετά (υποσχετική ενός έτους) στην Ελπίδα Νέας Ιωνίας (Α κατηγορία Αθηνών), στα αποδυτήρια αυτής της ομάδας άλλαξε η σημερινή αναδεξιμιά μου Μαύρη Θύελλα στο παιχνίδι με τον Ίκαρο. Προπονητές μου τότε ήταν ο Κομιανίδης, ο Μπαλόπουλος, ο Σκευοφύλαξ, ο Βλαντής, ο Κρασσάς και άλλοι…
Μετά ελεύθερη μεταγραφή στην Αλσούπολη με προπονητή το Χ. Ζαντέρογλου. Επίσης αγωνίστηκα και στον Ερμή Ηρακλείου που τότε ήταν πρόεδρος η μητέρα των παιδιών με την ανακύκλωση αυτοκινήτων η κυρία Ρούλα Λαδά (επίσης Μεσσηνιακής καταγωγής).
Όλα αυτά τα γράφω για να καταλάβει ο φίλαθλος κόσμος ότι τρομάρα μου! έστω είμαι του αντικειμένου, ανήκω βρε βλάκες των παλαίμαχων στο χώρο όπου συμμετείχατε και εσείς, βρε ΟΥΦΟ-αλιώτικα, που επειδή φορέσατε τη φανέλα αυτής της ένδοξης ομάδας την οποία πιο πολύ τη στηρίξαμε οι φίλαθλοι των Αθηνών, νομίζετε ότι είστε οι κυρίαρχοι!!
Άντε βρε πανίβλακες να κάνετε καμιά άλλη δουλειά και αφήστε την περιττή και ανούσια υπηρεσία σας στο κακόμηρο το ποδόσφαιρο, το οποίο στόμα δεν έχει να μιλήσει για το βιασμό που του κάνουν χρόνια και χρόνια οι τάχα μου… παράγοντες.
Παίξατε στο ιερό γήπεδο του παππού του ελληνικού ποδοσφαίρου για το φίλο μου το Λυκούργο που με αποκαλούσε ανιψιό του και τον κύριο Σταύρο που τον αποκάλεσα Πατριάρχη και αναμορφωτή του Μεσσηνιακού ποδοσφαίρου. Και δεν καλέσατε τον φίλο σας τον Τάκη (το νονό της ΙΑΧΗΣ Μαύρη Θύελλα) και καλά εσείς της Καλαμάτας, αλλά ρε φίλε και οι άλλοι που για αυτούς που θεωρούσα φίλους μου, Μισέρος, Ρακιντζής, Χριστόπουλος, Σολωμάκος, Τσάκωνας.
Έσπασα το χέρι μου στα κάγκελα για μια άδικη απόφαση του διαιτητή στο ματς κυπέλλου με τον Αστέρα Τρίπολης. Για αυτούς του Μεσσηνιακού που πήγα να συγχαρώ την ομάδα και τον κυρ. Σταύρο, τα Bulldogs μάλιστα μου έβρισαν την οικογένεια!!
Ντροπή σας ρε κρεμανταλάδες 2 μέτρα-άντρες! άντε- ρε στο λιμάνι να φουντάρετε! Άρρωστοι….με όλη τη σημασία της λέξεως!
Λυπάμαι που σας γνώρισα χάρηκα που σας χάνω!!!
Μετά τιμής, ακόμα τη διατηρώ.
Π. Παναγιωτόπουλος
Ο νονός της ΙΑΧΗΣ Μαύρη Θύελλα (1969 Καισαριανή).
Ή συγγραφικά Αδυσώπητος
