Τι είδα στο “Ελ Πάσο”: Έπαιξε με τη φωτιά η Καλαμάτα, στενάχωρη ήττα…

Αρχικά ένα σύντομο σχόλιο με τη λήξη του α΄γύρου… Τίποτα δε θα χαριστεί στην Καλαμάτα. Κανείς δεν έχει κατοχυρώσει θέση στην πρώτη 5άδα, τα αποτελέσματα και η διαμόρφωση της βαθμολογίας δείχνουν ότι πάμε σε ένα καυτό δεύτερο γύρο όπου κάθε ματς θα είναι ντέρμπι και για γερά νεύρα.

Χρειάζεται λοιπόν δουλειά, σωστά ομιλεί ο Χάβος, απαιτείται ψυχραιμία και ηρεμία, επιβάλλεται η ενίσχυση της ομάδας αλλά με παίκτες ετοιμοπόλεμους που θα μπορούν να προσφέρουν άμεσα τις υπηρεσίες τους και αν είναι δυνατόν χωρίς τον παραμικρό φόβο ή ενδεχόμενο να βγάλουν τραυματισμούς και να εξελιχθούν σε νέους… Κάνιας, γιατί η Καλαμάτα δεν έχει την πολυτέλεια… Μαζεύτηκαν πολλοί στην κορυφή και θα πέσουν κορμιά. Και δυστυχώς η Καλαμάτα, έκλεισε μεν το πρώτο μισό του πρωταθλήματος στην αρχική 5άδα, αλλά σαν 5η, με 4 ήττες, στα σκουπίδια την καλύτερη επίθεση που διαθέτει, με 5 αγώνες να ακολουθούν εντός, 6 εκτός και τα ντέρμπι στα οποία δεν πήρε ούτε πόντο μοιρασμένα.

Στο παιχνίδι… Εν κατακλείδι, οι παίκτες έκαναν σχεδόν στο σύνολό τους, ότι καλύτερο στον αγωνιστικό χώρο. Κυριολεκτικά μια όλη κι όλη αδράνεια στα 90΄ήταν αρκετή για να χάσουν το ματς. Φθηνή ήττα.. Και πολύ στενάχωρη. Στεναχώρια και προβληματισμό σκόρπισε και το γεγονός ότι ο Μάκης Χάβος από τον πάγκο, στην επανάληψη, έδειξε να παρακολουθεί τη ροή της αναμέτρησης χωρίς να επεμβαίνει, ολοκληρώνοντας τον αγώνα με τα ίδια χαφ (δεν άλλαξε ούτε ενίσχυσε τη μεσαία του γραμμή και δη το δίδυμο Άλβες – Παπατόλιου, κάτι που έχει κάνει στα προηγούμενα παιχνίδια με την συμμετοχή Κατάλντι, Καραγκούνη, ακόμα και Γρίβα, Κωνσταντόπουλου) όταν ο συνάδελφός του Αλέκος Βοσνιάδης, έβαλε Τσιντώνη, Βασιλόγιαννη μετά το 60’ φρεσκάροντας το κέντρο του, λίγο μετά και Ρομαό, ενώ έφερε τον Ντεμέτριους να κινείται ελεύθερα σε χώρο πιο μέσα και αριστερά, ενώ στο α’ μέρος τον είχε κλασσικό αριστερό χαφ – εξτρέμ.

Τα πρώτα 15’  ανήκουν στην Καλλιθέα, μετά και μέχρι το 33΄ισορροπεί η Καλαμάτα για να ξαναπάρει την πρωτοβουλία των κινήσεων μέχρι το φινάλε η γηπεδούχος ομάδας. Η Καλαμάτα, όταν αμυνόταν έπαιζε 4-4-2 με τον Τάτο να μένει ψηλά με τον Μπαράλες και τους Ακόστα, Ρόβα να γυρίζουν για να μαρκάρουν μέχρι την μεγάλη περιοχή της Καλαμάτας. Η συμμετοχή πάντως του Ρόβα στην αρχική 11άδα για πρώτη φορά μάλιστα και σε ρόλο δεξιού χαφ-εξτρέμ προκάλεσε έκπληξη, ίσως προτιμήθηκε από τον Πασσά λόγω ταχύτητας και σωματότυπου αφού έπαιξε πάνω στον Μανθάτη. Επιθετικά, όταν η Καλαμάτα έβγαινε έπαιζε το κλασσικό 4-2-1-3.  Στην επανάληψη, οι «μελανόλευκοι» χωρίς να παραβλέπουν την ανασταλτική λειτουργία, βγήκαν πιο μπροστά, με τον Ρόβα να παίζει πιο κοντά στον Μπαράλες και τον Ακόστα πιο δραστήριο, αλλά δεν κατάφεραν να γίνουν ουσιαστικά απειλητικοί. Ο Βοσνιάδης όπως προαναφέραμε, άλλαζε χαφ, ο Χάβος πήγε σε αλλαγές προσώπων, οι γηπεδούχοι σταδιακά κέρδισαν μέτρα στο γήπεδο, δεν έκαναν βέβαια φάσεις, μέχρι το μοιραίο 86’ όπου από φάουλ που δεν ήταν και κακώς υποδείχτηκε, ήρθε το γκολ.

Η Καλαμάτα έπαιξε με την φωτιά και δυστυχώς, λίγο πριν το φινάλε κάηκε. Είναι κρίμα, γιατί αμυντικά η ομάδα πήγε πολύ καλά, ήταν καλά διαβασμένη, σωστά στημένη, εμφανώς δουλεμένη. Όμως ο προπονητής της ούτε ρίσκαρε, αλλά ούτε και έσφιξε τους διαδρόμους, προσπαθώντας να «εγκλωβίσει» το παιχνίδι στο κέντρο, ώστε να λιγοστέψουν οι πιθανότητες να συμβεί προς το τέλος το μοιραίο.

Η Καλλιθέα είναι ποιοτική ομάδα, βάθος έδειξε πως διαθέτει και σε μερικά σημεία, εκρηκτικότητα και ταχύτητα. Το βάθος στον πάγκο της Καλαμάτας στο εν λόγω ματς δεν το είδαμε γεγονός που πίκρανε τους λίγους ηρωικούς φιλάθλους της Μαύρης Θύελλας που βρέθηκαν στο γήπεδο. Δημιουργικά η Καλαμάτα στερούνταν ταχύτητα, ήταν και πολύ νευρική, ιδίως για το πρώτο, δεν ξέρουμε αν αυτό εννοεί ο Χάβος όταν μιλάει ότι η ομάδα είναι μακριά από αυτό που έχει στο μυαλό του να παίξει. Τα άκρα δεν έδωσαν επιθετικές πρωτοβουλίες, ιδίως στο  ά μέρος. Οι σέντρες στα καρέ κόβονταν εύκολα. Για μια ακόμη χρονιά η Καλαμάτα δεν καταφέρνει να φύγει με χαμόγελο από το «Γρ. Λαμπράκης» . Ο Χάβος άφησε τη ροή του παιχνιδιού να εξελιχθεί, ανταμείβοντας τους παίκτες του για την αγωνιστικότητά τους (είπαμε σε αυτό τον αγώνα από τους παίκτες δεν υπάρχουν μουρμούρες), αλλά δεν φρέσκαρε όπως ο αντίπαλός του τον άξονα.

ΓΙΑΝΝΙΚΟΓΛΟΥ: Πολύ καλός. Δεν φέρει ευθύνη για το γκολ. Στο 5΄όταν βρέθηκε μπροστά στον Ντεμέτριους από πλάγια, σωστά του έκλεισε τη δεξιά γωνία, αναγκάζοντάς τον να σουτάρει αριστερά, έστω και ξυστά άουτ. Στο β΄ μέρος, αντέδρασε εξ’ επαφής σε επικίνδυνο σουτ του Τσιντώνη και γενικά οι επεμβάσεις του ήταν θετικές.

ΜΟΖΕΡ: Όχι κακός, αν και ταλαιπωρήθηκε από τον Ντεμέτριους. Στο γκολ βρέθηκε αυτός να πηδάει στην κεφαλιά με τον Λουκίνα, αλλά να την παίρνει ο φορ της Καλλιθέας.

ΒΑΛΕΡΙΑΝΟΣ: Και καλές και κακές στιγμές. Στα συν ότι περιόρισε τον Κυνηγόπουλο που το μόνο που πέτυχε ήταν όλες κι όλες δυο σέντρες στο α΄ μέρος. Είχε δίκιο να ζητάει κίνηση από τους συμπαίκτες του μπροστά για να μεταβιβάσει τη μπάλα, αλλά ήταν νευρικός και άκομψος ο τρόπος που το εξέφρασε, εν ώρα μάλιστα παιχνιδιού.

ΑΡΙΜΠΑΣ: Πολύ καλός. Ελάχιστα λάθη, αποχώρησε στο τελευταίο 10λεπτο. Είχε χτυπήσει στην προπόνηση του Σαββάτου, δοκίμασε στο ζέσταμα, έδειξε να μην έχει πρόβλημα, έπαιξε και ήταν διακριθέντας. Έπαιζε με κίτρινη από το πρώτο μισό του αγώνα, χωρίς αυτό να τον επηρεάσει στις μετέπειτα επεμβάσεις του.

ΚΩΣΤΟΥΛΑΣ: Θετικός και αποτελεσματικός πάνω στον Λουκίνα, που (δυστυχώς) φάνηκε ουσιαστικά μόνο μια φορά, στην κεφαλιά πάσα στο γκολ, όπου πήδηξε με τον Μοζέρ.

ΜΑΤΕΟΥΣ ΑΛΒΕΣ: Πολύ καλός, όργωσε το γήπεδο, από τους καλύτερους της Καλαμάτας. Στο ξεκίνημα του αγώνα γλίστρησε δυο φορές, δίνοντας αβίαστα τη μπάλα στους αντιπάλους να βγουν με προϋποθέσεις χωρίς ευτυχώς αρνητικές επιπτώσεις για την ομάδα του

ΠΑΠΑΤΟΛΙΟΣ: Ανασταλτικά σε γνώριμα αποτελεσματικά στάνταρ. Όμως δεν μπόρεσε να προσφέρει μεσοεπιθετικά με καθυστερημένες επιλογές και αργές αντιδράσεις.

ΤΑΤΟΣ: Έκανε ότι μπορούσε, όταν μπορούσε, Σε κανά δυο περιπτώσεις πήγε να περάσει τη μπάλα από την… τρύπα της βελόνας προς την περιοχή της Καλλιθέας, ενώ είχε καλύτερες επιλογές να πασάρει στα πλάγια, στο τέλος εκνευρίστηκε και πρέπει να προσέχει γιατί οι… κάρτες καιροφυλακτούν.

ΡΟΒΑΣ: Πρώτη φορά βασικός σε ρόλο δεξιού χαφ-εξτρέμ. Αμυντικά φιλότιμος, γύριζε μέχρι τη μεγάλη περιοχή όταν η Καλαμάτα αμυνόταν, περιόρισε τα ανεβάσματα του Μανθάτη τον οποίον και επιτηρούσε, αλλά επιθετικά δεν φάνηκε. Είναι παίκτης… αναμπουμπούλας γι’ αυτό και η καλύτερη μπροστά στιγμή του ήταν το τακουνάκι στον Μπαράλες στην περιοχή στη φάση του δοκαριού.

ΑΚΟΣΤΑ: Στο α΄ μέρος… παραπήρε σοβαρά την ανασταλτική αποστολή του, Γύριζε κι αυτός αρκετά πίσω, αλλά μπροστά λίγα πράγματα. Στην επανάληψη ανέβηκε, αλλά δεν έφτασε ποτέ στην ουσία. Είχε μια τελική.

ΜΠΑΡΑΛΕΣ: Αυτός κι αν έτρεξε. Σε ένα ακόμα παιχνίδι, έβγαλε πάθος, κέρδισε φάουλ, είχε δοκάρι, την σημαντικότερη ευκαιρία της Καλαμάτας στο παιχνίδι, αντικαταστάθηκε στο 70΄πιθανόν γιατί είχε κίτρινη, έδειχνε εκνευρισμένος και ίσως ήθελε να φρεσκάρει την κορυφή της επίθεσης ο Χάβος με ξεκούραστα… πνευμόνια. Στην αλλαγή δυσανασχέτησε, καθυστερώντας να αποχωρήσει…

ΠΑΣΣΑΣ: Δεν έδωσε κάτι διαφορετικό, αντικαθιστώντας τον Μπαράλες στη θέση του φορ. Στο γκολ δεν πρόλαβε τον Μαρότα που έκανε το 1-0.

ΑΡΝΑΡΕΛΗΣ: Κινητικός, σαν δεξί χαφ-εξτρέμ, έδωσε κάτι παραπάνω σε σχέση με τον Ρόβα αν και μπήκε στο 70’ . Κέρδισε κόρνερ, έβγαλε σέντρες είχε και σουτ χωρίς τύχη όμως μετά από κόρνερ στο 74’.

ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΣ: Μπήκε στο 82΄στη θέση του Αρίμπας που βγήκε τραυματισμένος.