Η στήλη «τί είδα…», με Χανιά αυτή τη φορά (που καλύτερα να μην έβλεπα), απουσίασε την αγωνιστική που μας πέρασε από το σάιτ. Ποιό κουράγιο να βρεις να γράψεις και τί; Δεν πόνεσαν μόνο τα μάτια μας με την εμφάνιση της Καλαμάτας, πόνεσε η ψυχή μας με τον διασυρμό… Αναβίωσαν οι μνήμες του Ασπροπύργου. Και οι δύο ήττες βαριές, εφιαλτικές, πονάνε… Τότε βέβαια χάθηκε μια ολόκληρη κατηγορία. Τότε ήταν η ανικανότητα, η ασχετοσύνη και η μετριότητα αυτών που είχαν την ευθύνη και κουμάνταραν την ομάδα, δικών μας μάλιστα παιδιά, Καλαματιανών που οδήγησε στην «ασέλγεια» εις βάρος της Μαύρης Θύελλας, για να ολοκληρωθεί η αποτυχία λίγες εβδομάδες μετά στο μπαράζ με τον Διαγόρα που η ανεπάρκεια δεν αξιοποίησε ούτε την δεύτερη ευκαιρία.
Το 0-5 από τα Χανιά, είναι ένα ιστορικό εντός έδρας χαστούκι. Μέσα στο γήπεδο κέρδισε απόλυτα ο καλύτερος. Ο πιο διαβασμένος, ο πιο παθιασμένος, η ομάδα που είχε πλάνο, στόχο, ψυχολογία, απίστευτη αποτελεσματικότητα και τύχη στις κόντρες. Η Καλαμάτα, η οποία προ στο τέλος της κανονικής περιόδου ζέστανε κάπως τους φιλάθλους της, δυστυχώς δεν παρουσίασε τίποτα… Μοιραία οι αλλαγές που ακολούθησαν.
Δεν έχει αξία να πω αν συμφωνώ η όχι με την επιλογή Αναστόπουλου τον οποίον εκτιμώ και του εύχομαι τα καλύτερα. Να με συμπαθάει όμως ο Νικόλας, λαμβάνοντας υπόψη ότι η επιλογή έγινε με προοπτική και για την επόμενη χρονιά, αν η ανακοίνωση της πρόσληψής του γινόταν τη Δευτέρα ίσως το θεωρούσα πρωταπριλιάτικο… Δεν τρως ξαναζεσταμένο φαγητό. Είναι δική μου φιλοσοφία και προοπτική και είμαι σίγουρος πως ο Αλενατόρε αυτό θα το κατανοήσει. Για το «δις εξαμαρτείν…» λέγανε οι σοφοί αρχαίοι, πόσο μάλλον για το… τρις.
Οφείλω όμως να επισημάνω τρία πράγματα, που θεωρώ ότι πρέπει να μας κάνουν να σεβαστούμε εν τέλει απόλυτα την απόφαση Πρασσά. Μεγάλη μπουκιά φάε, μεγάλο λόγο μην πεις… αλλά με Αναστό στον πάγκο, 5άρα δε θα έτρωγες ποτέ… Μπορεί να μην πετύχαινες υψηλό στόχο, μπορεί να έμενες μακριά από αυτόν, αλλά ένα είναι το σίγουρο πως και στην ήττα η ομάδα θα είχε αξιοπρέπεια.
Η μοναδική περίοδο, που είδαμε την Καλαμάτα να κάνει ένα σερί νικηφόρο, ένα σερί πρωταγωνιστικό, να δείχνει πως έχει τα φόντα να διεκδικήσει με αξιώσεις κάτι, ήταν με Αναστόπουλο. Τη χρονιά που ο Λεβαδειακός έκλεψε την άνοδο, στα χαρτιά…
Και εν τέλει… Είναι ηλίου φαεινότερο πως ο μοναδικός προπονητής με τον οποίον χνοτιάζεται ο μεγαλομέτοχος Γιώργος Πρασσάς, είναι ο Αναστόπουλος. Ο Νικόλας είναι ο μόνος που κάνει… κλικ στον μεγαλομέτοχο. Είτε αρέσει είτε δεν αρέσει… Ο μόνος με τον οποίο νοιώθει ασφάλεια στη συνεργασία και προστασία από τα αρπακτικά του χώρου… Όλοι οι άλλοι προπονητές που πέρασαν, ο ένας του βρωμούσε του προέδρου ο άλλος του ξίνιζε… Αυτή είναι η αλήθεια. Οπότε η επιθυμία του είναι κατανοητή και σεβαστή.
Θα ήθελα πάντως κλείνοντας να πως, πως το 0-5 της Κυριακής από τα Χανιά, ήταν μια μεγάλη σφαλιάρα για τον Γιώργο Πρασσά. Όσον αφορά τον προσανατολισμό του στο χώρο… Κι αν δεν πάρει το μήνυμα να το αξιοποιήσει διορθώνοντας αυτά που πρέπει και που όλοι βλέπουμε, η προοπτική η Καλαμάτα να ανέβει με Πρασσά στην SL1 δείχνει θολή. Είναι κρίμα γιατί έχει τη δυναμική να το κάνει, λεφτά βάζει, επιμένει στην άνοδο όταν άλλοι πρόεδροι στο παρελθόν ανά την Ελλάδα τα παράτησαν την πρώτη χρονιά και φέτος ανέβασε ακόμα περισσότερο τον πήχη και το μπάτζετ. Είναι στενάχωρο, με τόσο αγώνα να φτάνουμε στο 0-5 και με τον τρόπο που αυτό διαμορφώθηκε χωρίς καμία αντίδραση από την ομάδα που τα έχει όλα, μέσα στο γήπεδο. Δεν το αξίζει ο Πρασσάς… Άρα πρέπει να πάρει το μήνυμα, να πάρει σκούπα και να διορθώσει…
Να εμπιστευτεί επιτέλους την ομάδα σε 2-3 ανθρώπους (προπονητή, τεχνικό διευθυντή δεν ξέρω εγώ τί…), και να κλείσει τα τηλέφωνα… Χάσαμε στην πορεία την ουσία. Ψάχναμε για παρασκήνια, για επαφές με τους ισχυρούς του χώρου, κάπου χάθηκε η μπάλα και ο προσανατολισμός… Η στόχευση είναι, πρώτα να φτιάξεις ομάδα, δυνατή, ανταγωνιστική, πλήρης, με παίκτες από το πάνω ράφι, αλλά όχι κορεσμένους. Παίκτες που θα έχουν κίνητρο και θα ταιριάζουν στο πλάνο που θα θέσουν οι άνθρωποι στους οποίους θα εμπιστευτείς την ομάδα. Όχι οι Καρυπίδηδες και οι κάθε Καρυπίδηδες… Δηλαδή τον αγαπητό κατά τα άλλα πρόεδρο του Άρη τον έχει πιάσει ο πόνος για το καλό της Μαύρης Θύελλας; Δεν φταίει όμως αυτός… Δεν έχουμε δικαίωμα να κάνουμε υποδείξεις στις επαφές και τις συνεργασίες του κ. Πρασσά, αλλά κι εσύ πρόεδρε μην απορείς για την απουσία του κόσμου και τις μύχιες σκέψεις του για όσα βλέπει να γίνονται… Κλείσε το κλαμπ, εμπιστεύσου αυτούς που θα αποφασίσεις για την ομάδα και με ψυχραιμία και ηρεμία προχώρα…
Ψυχή μαύρη,ζωή θυελλα
02/04/2024 at 16:45
Το πρόβλημα είναι ότι ο Πρασσάς μας έχει δείξει με κάθε τρόπο ότι δεν ξέρει να διαλέγει συνεργάτες.Καθε ένας που έρχεται είναι χειρότερος από τον προηγούμενο.Η άποψη μου είναι πως χρειάζεται τεχνικός διευθυντής να ακουμπήσει άνω του το πλάνο.Καλυτερα ξένος και όχι εγχώριος περιφερόμενος μάνατζερ .Πρέπει να ξεκινήσουμε από το μηδέν αφού πλέον έχουν φτάσει εκεί!