Στου Ρέντη η Καλαμάτα καταθέτει ταυτότητα…

Στο βοηθητικό του βοηθητικού λέει θα αντιμετωπίσει την Κυριακή ο Ο.Σ.Φ.Π. Β’ την Καλαμάτα για το πρωτάθλημα.

Το κεντρικό γήπεδο του «ερυθρόλευκου» προπονητηρίου έχει επιβαρυνθεί, το προσέχουν για την πρώτη ομάδα και έτσι οι «μικροί» του Ολυμπιακού θα χρησιμοποιήσουν ως έδρα, σε κεκλεισμένων των θυρών παιχνίδι ένα από τα άλλα γήπεδα των εγκαταστάσεων.

Έτσι αποφάσισε ο Ολυμπιακός, χωρίς να συντρέχουν λόγοι τιμωρίας να γίνει δίχως βλέμματα το παιχνίδι, γεγονός που δημιούργησε – μόνο στους  καχύποπτος βέβαια  – διάφορους συνειρμούς… Ένα πάντως είναι το σίγουρο. Η βαθμολογική θέση του Ο.Σ.Φ.Π. Β’ δεν πρέπει να ξεγελάει. Το ότι βρίσκεται στην προτελευταία θέση με 3 βαθμούς δεν λέει τίποτα, ξεκίνησε με -10 το πρωτάθλημα, έχει δηλαδή συγκεντρώσει 13 πόντους, μόλις δύο πίσω από την Καλαμάτα, άρα έχει άτυπα πορεία πρωταθλητισμού κι ας είναι στην ουρά. Σίγουρα στο στρατόπεδο των «μελανόλευκων» έχουν γνώση οι φύλακες. Για την Μαύρη Θύελλα το παιχνίδι του Ρέντη είναι κομβικό. Για όλους και για όλα…

Δεν κρίνεται η άνοδος, ούτε μια θέση στην 5άδα των play–offs, συμφωνούμε πως εκεί θα κριθούν όλα, αλλά το ταξίδι μέχρι τότε μετράει και προσυπογράφει τη δυναμική που βγάζεις, την αξιοπιστία σου και το μήνυμα υπεροχής που στέλνεις σαν… οργανισμός που  ξεκάθαρα και εξ’ αρχής έχεις επιλέξει να στηθείς και να λειτουργήσεις με αποκλειστικό στόχο τον πρωταθλητισμό.

Στου Ρέντη η Μαύρη Θύελλα καταθέτει την ταυτότητά της και είναι απαραίτητη η αγωνιστική της επανεκκίνηση. Ένα δεύτερο συνεχόμενο άτυχο αποτέλεσμα, πόσο δε μια ήττα, θα προκαλέσει δονήσεις, γκρίνια και ακόμα μεγαλύτερη εσωστρέφεια. Ήδη έχει δημιουργηθεί κλίμα πίεσης που καλούνται τα μέλη του αγωνιστικού τμήματος να διαχειριστούν, κλίμα όμως που η ίδια η ομάδα καλλιέργησε με τις προσδοκίες που δημιούργησε.

Δεν τρίζει φυσικά η καρέκλα του Χάβου. Έχει χρόνο να κριθεί το έργο και οι αλλαγές του και η μεταγραφική περίοδο του Δεκεμβρίου είναι κοντά.  Δεν έπαψε ξαφνικά να παραμένει προπονητής από το πάνω ράφι, μετρ της τακτικής, δουλευταράς, η καλύτερη ίσως από τις επιλογές που υπήρχαν διαθέσιμες όταν αποχώρησε ο Αμανατίδης κι ας είχε να δουλέψει αρκετό καιρό – ξεχνιέται η προπονητική; Τί θα πει δεν ξέρει την κατηγορία, το ποδόσφαιρο είναι ποδόσφαιρο …

Ως «τιμονιέρης» καλείται δυστυχώς άμεσα να βάλει τη σφραγίδα του στην αγωνιστική εικόνα της Καλαμάτας βελτιώνοντας την αστάθεια που εμφανίζει, διορθώνοντας την αδυναμία της να αντιδράσει όταν βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο, στοιχεία αποτρεπτικά για τα δεδομένα ομάδας που κάνει πρωταθλητισμό.

Την είδε σοβαρή με τον Τηλυκράτη, στην πρώτη του στον πάγκο γεγονός ίσως που λειτούργησε θετικά στην ψυχολογία των παικτών μετά το χαστούκι της Νίκαιας,  να παίζει καλά, να σκοράρει , την είδε τραγική με τον Διαγόρα, με εντελώς διαφορετικό πρόσωπο, τα είδε όλα δηλαδή και καλείται να βάλει τα πράγματα σε μια σειρά, σε ένα τεστ αξιοπιστίας και αξιολόγησης παράλληλα της δική του προπονητικής «μπακέτας» στα επόμενα παιχνίδια. Αυτό στου Ρέντη το ξαναλέμε είναι κομβικό…

Και υλικό υπάρχει και λύσεις. Σημαντικές οι απουσίες Αρίμπας, Κάνιας, ιδίως του δεύτερου ίσως να αποτελεί βαρόμετρο στην «σύνδεση» άμυνας επίθεσης, αλλά τί να κάνουμε, πρέπει η τεχνική ηγεσία να το αντιμετωπίσει.

Να διαχειριστεί το ντεφορμάρισμα στα τελευταία παιχνίδια του Βαλεριάνου. Τα σκαμπανεβάσματα στην απόδοση του Ραπόζο, δυο παικτών κλειδιά από τη στιγμή που θέλει να κάνει παιχνίδι από τα πλάγια.

Να διορθώσει τις στιγμιαίες, αλλά ολέθριες όπως αποδεικνύονται αδράνειες των κεντρικών αμυντικών που έχουν στοιχίσει. Για παράδειγμα, στο πρόσφατο ματς με τον Διαγόρα, δυο παίκτες είχαν οι Ροδίτες επικίνδυνους και υποψήφιους να σου κάνουν τη ζημιά, τον Μανιά και τον Λισάι και σκόραραν και οι δυο!!!Δεν είναι σοβαρό αυτό όταν θέλεις τίτλο.

Να βρει λύση στην «ασφυξία» που επικρατεί στην οργάνωση του παιχνιδιού της, απέναντι σε ομάδες που πρεσάρουν σε όλο το γήπεδο.

Να δέσει καλύτερα τις γραμμές, την άμυνα με τη μεσαία γραμμή ώστε να μην προκύπτουν στην εξέλιξη του παιχνιδιού κενά, χωρίς να ατονήσει ταυτόχρονα η μεσοεπιθετική της δυναμική. Μην γυρίσουμε δηλαδή σε κάτι περσινά και την φοβική αντιμετώπιση των παιχνιδιών που έθεσε την ομάδα από νωρίς εκτός τροχιάς τίτλου…  Η Καλαμάτα κάνει πρωταθλητισμό, πρέπει να μπαίνει μέσα από την αρχή για να… κερδάει…

Να αξιοποιήσει ορθολογικά τους παίκτες. . Δεν βελτιώνεται η ψυχολογία και δεν ενισχύεται η αυτοπεποίθηση του Γρίβα που δεν είναι ο Γρίβας της πρώτης του θητείας στην Καλαμάτα, με εντολή να παίξει αριστερό μπακ για να χωρέσει στην πλευρά και ο Καμπράλ.

Να καταφέρει να πάρει μέσα στο γήπεδο και όχι μόνο στην προπόνηση τις επιθετικές αρετές του Μπενίτεζ και του Κατάλντι. Η… ΤΑΤΟποίηση στην οργάνωση του παιχνιδιού, όσο κι αν ο αρχηγός κάνει πολύ καλό πρωτάθλημα, καταντάει μονότονη και φυσιολογικά  αδιέξοδη σε πολλές περιπτώσεις. Δείχνει η ομάδα να μην έχει επιλογές τακτικής.

Να διαχειριστεί το δίδυμο Μπαράλες- Πασά, την προβλεψιμότητα στο παιχνίδι τους κι ας κρατάνε αντιπάλους επάνω τους, το κατά πόσο εν τέλει και πώς μπορούν να παίξουν μαζί . Έντεκα παίζουν…  Αρναρέλης, Ρόβας παραμένουν σημαντικές μονάδες. Κωνσταντινόπουλος, Μοζέρ δίδυμο που έχει δοκιμαστεί στα άκρα και με ασίστ στο ενεργητικό τους.

Δεν κάνουμε υποδείξεις, η κριτική δεν είναι εύκολο πράγμα και  σίγουρα ο Χάβος ξέρει καλύτερα τη δουλειά του. Ο καινούργιος προπονητής θέλει το χρόνο του και επιβάλλεται να τον έχει, εν εξελίξει του πρωταθλήματος. Από την άλλη,  έχουμε διανύσει ήδη οκτώ  αγωνιστικές συν το παιχνίδι κυπέλλου με την Καλλιθέα και το διάστημα είναι ικανοποιητικό και ασφαλές για να καταγραφούν οι παθογένειες της ομάδας. Το αν υπήρξε λάθος σχεδιασμός, προβληματική προετοιμασία, μέτριες επιλογές, είναι άλλα λόγια να αγαπιόμαστε. Τώρα τί γίνεται. Η Καλαμάτα έχει ήδη τρεις ήττες και στα ντέρμπι συγκομιδή μηδέν…

Ο φίλαθλος κόσμος δικαιολογημένα με πράγματα που βλέπει μουδιάζει ακόμα περισσότερο κι αν στραβώσει κι άλλο το πράγμα, ο Πρασσάς ελλοχεύει ο κίνδυνος να πέσει σε απόγνωση. Τί άλλο να κάνει; Ήδη έχει αλλάξει ένα προπονητή… Και βλέπει και τη διαιτησία σε αρκετά παιχνίδια να μην σέβεται την Καλαμάτα κατ’ επέκταση και την επένδυση που ο ίδιος κάνει…

Και οι παίκτες… Πρέπει να λυσσάξουν. Η Καλαμάτα είχε πάντα μέταλλο, κατέθετε ψυχή και δυναμισμό στο τερέν, διακρινόταν γι’ αυτό, δεν το πάμε σε στερεότυπα συνθήματα ούτε παλαιομοδίτικες λεζάντες, το τόπι έχει αλλάξει, δυστυχώς οι πρωταγωνιστές δεν είναι μόνο μέσα στον αγωνιστικό χώρο, είναι όμως μια «μελανόλευκη» πραγματικότητα και γι’ αυτό οι παίκτες της ομάδας οφείλουν να τρώνε σίδερα στο γήπεδο, να βγάζουν ενέργεια ανεξαρτήτως χλοοτάπητα, σε αυτούς παίζουν να βάλουν τα πόδια στη φωτιά.

Για την ιστορία ο Ο.Σ.Φ.Π. Β’ έχει να χάσει από την 2^η αγωνιστική, 3-2 από την Καλλιθέα, όπου ήταν καλύτερος και άξιζε τουλάχιστον το «Χ», έχει φέρει 1-1 με τον Ιωνικό στου Ρέντη, έχει τον… Ελ Αραμπί για να ρεφάρει (δεν ξέρουμε αν θα παίξει), δεν χαρίζεται και δεν παύει να είναι Ολυμπιακός. Όχι μόνο αγωνιστικά…

Υ.Γ. Η Καλαμάτα παραμένει στο όνειρο… Γερά για «διπλό» στου Ρέντη.. Γιατί αλλιώς… Ολυμπιακόφερτοι, ΑΕΚόφερτοι, ΠΑΟΚόφερτοι, πάνω απ’ όλα Μαύρη Θύελλα, να μιλήσει η ψυχή και το μέταλλό της κόντρα στον Ο.Σ.Φ.Π. Β’ … Και κάτι τελευταίο… δεν λέω, διαδρομή έχει ο Μπονόβας στο ποδόσφαιρο, αλλά δεν υπήρχαν δικά μας παιδιά να στελεχώσουν θέσεις στο τιμ; Μόνο ο Μαυρέας, που ομολογουμένως δυνάμωσε τα αποδυτήρια;